Руш да тӱнямбал сылнымутыш кугу надырым пыштыше кумдан палыме писатель Иван Алексеевич Бунинын шочмыжлан 150 ий темын.

Мемнан книгагудын фондыштыжо писательын илыш да творческий корныж нерген литератур, тыгак тудын тӱрлӧ ийлаште лекше книгаже-влак ятыр уло. Иван Бунинын 150 ияш лӱмгечыжлан ме тыланда «Мый руш улам, мый Российыште илем» виртуальный книжно-иллюстративный ончер — портретым темлена. Те писательын ондак возымо нужна дворян-влак нерген ойлымаш-влакшым, 1905 ийысе революций деч вара серыме руш мландын пӱрымашыж нерген каласкалыше да тунамсе илышын пӧрдемже нерген произведенийже-влакым муын кертыда.  

Иван Алексеевич Бунин (1870 – 1953) – уста писатель да поэт, Нобелев лӱмеш премийын лауреатше, Санкт-Петербургысо Академийын шанче академикше. Тудо ятыр ий эмигрант семын илен да пашам ыштен. Писатель-эмигрант-влак кокла гыч тудо икымше, кӧн книгаже-шамычым СССР-ыште эн ондак савыкташ тӱҥалыныт.  Но икмыняр произведенийже-влак перестройка деч вара веле ош тӱням ужыныт. Мутлан, «Окаянные дни» дневникше. Писатель пеҥгыде тазалыкан лийын гынат, коклан черланаш йӧратен, тыге шкеж дек воктен улшо еҥ-влак деч тӱткылыкым йодын.  Тидыже тудлан кужу илышым илаш полшен. Тудо 1953 ий 8 ноябрьыште 83 ияш колен.

---